Յուրաքանչյոր մարդ ինչ–որ մեկի խնդրի լուծումն է:
Այս միտքը մի անգամ հնչեց իմ իմաստուն տատիկի բերանից: Ես շատ զարմացա, ու նա, նկատելով իմ զարմանքը, կրկնեց, որ ես ինքս էլ ինչ-որ մեկի խնդրի լուծումն եմ, ապա բացատրեց իր միտքը.
– Շնորհը, որ քեզ տրված է, միգուցե բոլորին չէ, որ պետք է, սակայն այն, անկասկած, պարզապես անհրաժեշտ է ինչ-որ մեկին. քո ժպիտը, քո սերը, քո ուժը:
Everyone is the solution to someone’s problem.
This thought once came from my wise grandmother’s mouth. I was very surprised, and he noticed that I was surprised to find that I was the solution to someone’s problem and explained his mind.
“The grace that has been given to you is probably not for everyone, but it certainly needs just someone. your smile, your love, your strength.
Ինչ պատվիրում ես, այն էլ ստանում ես…
Մի կին լարված ու ջղային գնում է տրոլեյբուսով և մտածում. «Սա ի՞նչ կյանք է: Ուղևորները կոպիտ են ու անտաշ, ամուսինս հարբեցող խոզի մեկն է, երեխաներս՝ ծույլեր ու խուլիգաններ, իսկ ես` խեղճ ու դժբախտ»: Այս ամենը լսում է նրա հետևում կանգնած պահապան հրեշտակը, գրի առնում, ապա կրկին կարդում գրածը ու մտածում. «Եվ այս կնոջ ինչի՞ն են պետք սրանք. Դե՛, եթե չի ուզում, ինչ պատվիրում է, այն էլ կկատարենք…»: Մտածեք Ձեր ամեն մի բառի շուրջ:
Whatever you order, you get it …
A woman tries and tricks a trolley and thinks. “What is this life? Passengers are rude and dirty, my husband is one of the pigs, my kids are lazy and hooligans, and I’m poor and unhappy. ” All this hears the guardian angel standing behind him, writes it, then reads it again and thinks. “And why do these women need this? Well, if he does not want, what he commands, we will do it too … ” Think about every word you have.
Ինչո՞ւ են մարդիկ գոռում…
Մի անգամ Ուսուցիչն աշակերտներին հարցնում է.
– Ինչո՞ւ են մարդիկ վեճերի ժամանակ բարձրացնում ձայնը:
– Երևի նրանք կորցնում են հանգստությունը,- ենթադրեց աշակերտներից մեկը:
– Բայց ինչո՞ւ ձայն բարձրացնել, եթե 2-րդ մարդը կանգնած է կողքիդ,- կրկին պնդեց Ուսուցիչը:
Աշակերտները շփոթված թոթվեցին ուսերը: Ակնհայտ էր, որ այդ մասին նրանք չեն մտածել: Այդ ժամանակ Ուսուցիչն ասաց.
– Երբ մարդիկ վիճում են, և նրանց միջև դժգոհությունը մեծանում է, նրանց սրտերը հեռանում են միմյանցից, ու դրա հետ միասին՝ հեռանում են նաև նրանց հոգիները, և որպեսզի միմյանց լսեն, նրանք ստիպված բարձրացնում են ձայնը: Եվ ինչքան նրանց բարկությունն ու չարությունը մեծ է, այնքան բարձր են նրանք գոռում: Իսկ երբ մարդիկ սիրահարված են լինում, նրանք ձայն չեն բարձրացնում, այլ շատ ցածր են խոսում, քանի որ նրանց սրտերը շատ մոտ են գտնվում իրար, իսկ նրանց միջև եղած հեռավորությունը ջնջվում է: Իսկ երբ մարդկանց սերն է իշխում, նրանք անգամ չեն խոսում, շշնջում են, իսկ երբեմն էլ ոչ մի բառ պետք չի լինում միմյանց հասկանալու համար. նրանց աչքերն ամեն ինչ ասում են: Մի մոռացեք, որ վեճերը ձեզ հեռացնում են միմյանցից, իսկ բարձր արտաբերված խոսքերն այդ հեռավորությունը մեծացնում են մի քանի անգամ: Մի չարաշահեք այն, քանի որ կգա մի օր, երբ այդ հեռավորությունն այնքան մեծ կլինի, որ հետդարձի ճանապարհն այլևս չեք գտնի:
Why are people screaming?
One time the teacher asks the disciples:
— Why do people raise their voices during quarrels?
“Maybe they lose the peace,” one of the pupils assented.
“But why raise a vote if the second person stands next to you,” the Teacher repeated again.
The students were shocked by their shoulders. It was obvious that they did not think about it. The Teacher then said:
— When people argue and their dissatisfaction increases, their hearts move away from each other, and together with them their souls go away, so that they hear each other, they have to raise their voices. And how far their anger and wickedness are, the more they scream. And when people are in love, they do not raise their voices, but speak too low because their hearts are very close together and the distance between them is wiped out. When people control the love of the people, they do not even speak, whisper, and sometimes no words need to be understood. their eyes say everything. Do not forget that the quarrels you are removing from each other, and the words that are high above you increase the distance several times. Do not abuse it, because it will come a day when this distance will be so great that you will not find the way back again.
Մեծագույն իմաստնություն
Մի անգամ գիշերն այն նահանգում, ուր տեղակայված էր վանական համալիրը, առատ ձյուն տեղաց: Առավոտյան, երբ աշակերտները հավաքվեցին սրահներից մեկում, ուսուցիչն ասաց`ի՞նչ անենք, որ այս ձյունը մաքրվի: Աշակերտներից մեկն առաջարկեց աղոթել, որ եղանակը տաքանա, մյուսն ասաց, որ պետք չէ սենյակներից դուրս գալ մինչև ձյան հալվելը, երրորդն էլ հավելեց, թե նրա համար, որ ճանաչել է իմաստնությունը, միևնույն պիտի լինի՝ կա՞ ձյուն, թե՞ ոչ:
Ուսուցիչն ուշադիր լսեց բոլորին ու ասաց.
– Իսկ այժմ վերցնում ենք գոգաթիակներն ու գնում ձյունը մաքրելու:
Առակի միտքն այն է, որ չմոռանանք, որ խոսքից միշտ պետք է գործի անցնել. դա է, որ աշխատում է անխափան:
Great wisdom
Once in the state of the monastery, where the monastery was located, it was snowing abundantly. In the morning, when the students gathered in one of the halls, the teacher said, “What should we do to clear this snow?” One of the disciples offered to pray that the weather would warm up and the other said that there was no need to go out of the room until the snow melted, and the third added that for him to know wisdom, there must be snow or anywhere.
The teacher listened carefully and said:
— And now we take the scoop and buy snow.
The point of the proverb is to keep in mind that we should always keep on speaking. That is, it works smoothly.
Առակ նեղվածության մասին
Աշակերտն ուսուցչին հարցրեց.
– Դու այնքան իմաստուն ես, միշտ լավ տրամադրություն ունես, երբեք չես բարկանում: Օգնիր, որ ես էլ այդպիսին դառնամ:
Ուսուցիչը համաձայնեց և խնդրեց, որ աշակերտը բերի մեկ կարտոֆիլ ու թափանցիկ պոլիէթիլենային տոպրակ:
– Եթե դու բարկանաս ինչ-որ մեկի վրա և նեղանաս նրանից, վերցրու կարտոֆիլը, նրա վրա գրիր այն մարդու անունը, ում հետ վիճել ես, և դիր տոպրակի մեջ:
– Եվ վե՞րջ,- հիասթափված ասաց աշակերտը:
– Ոչ,- պատասխանեց ուսուցիչը,- դու այն միշտ քեզ հետ պիտի տանես, ուր էլ որ գնաս, և ամեն անգամ, երբ էլի ինչ-որ մեկը նեղացնի քեզ, կարտոֆիլի վրա ավելացնես նրա անունը:
Աշակերտը համաձայնեց: Անցավ որոշ ժամանակ: Աշակերտի տոպրակը լցվեց կարտոֆիլներով և շատ ծանրացավ: Շատ դժվար դարձավ այն միշտ հետը տանելը: Բացի դրանից, առաջինը դրված կարտոֆիլը սկսեց փչանալ, ու ահավոր հոտ տարածվեց շուրջբոլորը:
Այդ ժամանակ աշակերտը եկավ ուսուցչի մոտ ու ասաց.
– Սա արդեն հնարավոր չէ տանել. Նախ՝ շատ ծանր է արդեն, հետո էլ՝ կարտոֆիլը փչացել է: Մի ուրիշ բան առաջարկիր:
Ուսուցիչն ասաց.
– Լսիր, նույն բանը քեզ հետ է կատարվում: Ուղղակի դու դա միանգամից չես նկատում: Քայլերդ վերածվում են սովորության, սովորությունը` բնավորության, ինչն էլ ծնում է վատ արատներ: Ես քեզ հնարավորություն տվեցի դրան կողքից հետևել: Ամեն անգամ, երբ կորոշես նեղանալ որևէ մեկից կամ, հակառակը, նեղացնել ինչ-որ մեկին, մտածիր` արդյո՞ք քեզ պետք է այդ բեռը:
The story of the proverb
The pupil asked the teacher:
— You are so wise, you always have a good mood, you never get angry. Help me to become such.
The teacher agreed and asked the pupil to bring one potato and a transparent polyethylene bag.
— If you’re angry with someone and get tired of it, take the potatoes, write on it the person you argued with and put it in the bag.
“And finally,” said the student disappointed.
“No,” replied the teacher, “you always bring it with you wherever you go, and every time someone hits you, add the name to the potatoes.
The student agreed. It’s been a while. The student bag filled with potatoes was very heavy. It was very difficult to always keep it back. Additionally, potatoes began to decay, and the terrible smell spread around.
At that moment, the disciple came to the teacher and said:
— This is not possible anymore. First, it is very hard, and then the potatoes have been spoiled. Offer something else.
The teacher said:
“Listen, the same thing happens to you.” You just do not notice it at once. Your steps are transformed into a habit, a habit of character, which causes bad flaws. I gave you the chance to follow it. Every time you decide to shrink from someone or on the contrary, hurt someone, think if you need that burden.
1.voyage
Գոռ Ստեփանյան ուսումնական բլոգ 